Jeżeli scenariuszowo Sandman. Uwertura was nie zachwyci, to myślę, że wizualnie wam to wynagrodzi. Ja jestem zachwycony, jest to prawdopodobnie najlepiej narysowany, a na pewno najbardziej kreatywnie przestawiony Wszechświat. Za rysunki odpowiada J. H. Williams III i Gaiman nie mógł trafić na lepszą osobę, która przeniesie na papier, co on miał w głowie. 

Najbardziej w oczy rzucają się różne style, którymi operuje artysta. Morfeusz podróżuje po Wszechświecie i trafia do różnych miejsc, między innymi do Miasta Gwiazd, które ciężko opisać słowami. Spotkanie z Ojcem, które jest połączeniem różnych styli na jednej stronie, totalnie pokręcone kadry, które zmuszają nas do obracania komiksem. W środku znajdziemy również strony, które musimy dodatkowo rozłożyć, dzięki czemu dostajemy szeroki kadr – fajny bajer, który perfekcyjnie pasuje i wpisuje się w narrację. 

Dodatkowo na końcu albumu znajdziemy wywiady z twórcami oraz notatki i sugestie, które scenarzysta przekazywał rysownikowi, jak mają wyglądać poszczególne strony. Jest też sporo informacji o procesie tworzenia rysunków, kolorowaniu czy nawet tworzeniu dymków i liter. Można się dzięki temu dowiedzieć naprawdę interesujących rzeczy. 

Jestem zadowolony z lektury Sandman. Uwertura – Gaiman pokazał, że nawet powrót po tylu latach może być czymś ciekawym. Gdybym nie przeczytał pewnie nawet bym się nie zorientował, że ten komiks powstał tyle lat po głównej serii. Uważam, że w ogóle nie odstaje poziomem od sagi. Wizualnie jest to na razie najlepszy tom i wydaje mi się, że nie będzie już lepiej, ale kto wie! Gaiman wraz z rysownikami potrafią zaskoczyć.