Potyczki zwykle zamieniają się w dłuższe bitwy, co oznacza, że zgarnizowane tam jednostki oraz linie obronne pozostają tak długo, aż jedna ze stron ich nie zdobędzie. Walka jest ograniczona do zaledwie 20 minut w ciągu któryś albo któraś ze stron osiągnie przewagę, albo sytuacja pozostanie patowa. To powoduje, że warto inwestować w kluczowe miejsca strategiczne znaczące zasoby, aby wzmocnić ich potencjał obronny. 

Początkowo ciężko uzyskać przewagę – Wielka Wojna przez pierwsze miesiące była konfliktem, gdzie setki tysięcy ludzi umierało bez powodu i z głupoty dowódców. Słynne szarże z bagnetem na dłoni kończyły się masakrą z użyciem ciężkich karabinów maszynowych oraz pozycji strzeleckich, a ziemia niczyja była usiana trupami. Podobnie jest w The Great War: Western Front gdzie jeden niefortunny rozkaz może kosztować nas życie setki dzielnych chłopaków. A potencjał ludności werbunkowej jest ograniczony. Dlatego kluczowe jest w przypadku ataku o dobre zgranie artylerii (która ostrzałem może ukryć nacierającą piechotę), samolotów, a pod koniec kampanii wozów pancernych. Pierwsze czołgi może nie imponują swoim rozmiarem czy szybkością, są jednak niezbędne przy przełamaniu linii okopów. W przypadku obrony najważniejsze są dobrze rozmieszczone okopy, które umożliwiają ostrzał nacierających przeciwników oraz nowinki technologiczne pod postacią karabinów maszynowych, miotaczy ognia czy betonowych bunkrów, pozwalających ukryć piechotę przed ostrzałem artyleryjskim. 

Wielka Wojna nie jest jednak wieczna… najdłużej może się ciągnąć do października 1919 roku i wówczas obie strony są na tyle wyczerpane, iż następuje zawieszenie broni. Ograniczenie czasowe całej kampanii z jednej strony ma sens (historycznie gospodarki Państw Centralnych oraz Ententy mocno ucierpiały przez konflikt) z drugiej uniemożliwia tworzenie alternatywnych scenariuszy. The Great War: Western Front nie pozwala na tak luźną interpretację historii, jak w innych strategiach mocno osadzonych w realiach XX wieku.