Fabuła sama w sobie jest dość prosta i przewidywalna, niejednokrotnie jednak schematyczne filmy potrafiły być wyreżyserowane i zagrane udanie, ale tutaj również tego nie znalazłem. Praktycznie przez całe widowisko nic nie przykuwało specjalnie mojej uwagi do ekranu. Mamy wątek pościgu, który już z założenia powinien być wartki i angażujący, zaś tutaj rozwija się on mocno ślamazarnie, nie buduje żadnego napięcia. Czekałem, aż wydarzenia jakoś mnie zaangażują, a zamiast tego całkowicie obojętne były mi losy bohaterów i to, kto zaraz zginie. Irytują dodatkowo logiczne fikołki niektórych postaci drugo- i trzecioplanowych, które doskonale widząc i wiedząc, co się dzieje, dalej igrają z ogniem (dosłownie).
W połowie seansu przypomniało mi się również, że miał być to horror, i nie jest dla mnie problemem to, że elementów horroru, poza muzyką, za wiele tu nie ma. Jednak też zaznaczę od razu, że jeśli ktoś spodziewa się faktycznego kina grozy, to tutaj go nie ma. Nawet jumpscare’ów.

Na pochwałę zasługują efekty CGI, których nie ma tu specjalnie dużo, ale jeśli już są, to dobrze nałożone. Animacje nie są niskiej jakości, co niestety dalej często zdarza się przy takich średniobudżetowych produkcjach.