Zdaję sobie sprawę z tego, że Sandman to komiks dla dorosłych – z tyłu na okładce widnieje taka informacja. Jednak człowiek jest tak dziwnym tworem i o ile mordowanie za bardzo nikogo nie rusza, tak inne tematy mogą wywoływać dyskomfort.

Zauważyłem, że inne wydawnictwa zaczęły pisać ostrzeżenia na stronie tytułowej i uważam, że w tym, i w jednym z poprzednich tomów, przydałoby się podobny komunikat.

W albumie pojawia się para lesbijek – Hazel i Foxglove oraz transpłciowa kobieta – Wanda. Wydaje mi się, że warto w tym miejscu zaznaczyć, że Sandam Tom 5. Zabawa w ciebie swoją premierę miał w 1993 roku. O ile dzisiaj nie ma w tym nic dziwnego, że bohaterkami są osoby queerowe, to 30 lat temu mógł to być lekki szok.

Tym bardziej, że jednym z ważniejszych wątków jest tutaj transfobia, z którą mierzy się Wanda w głównej mierze ze strony swojej rodziny. Cały ostatni zeszyt poświęcony jest rozmowie Barbie z ciotką dziewczyny. Jak mnie ta baba irytowała – nie dość, że cały czas używa deadname’u Wandy i złych zaimków, to jeszcze mówi o swojej siostrzenicy, jak o jakimś dziwadle (dosłownie)… To jest dla mnie prawdziwa antagonistka tej opowieści.

Finał tej historii pięknie pokazuje, jaką Barbie była przyjaciółką dla Wandy, gdy zmienia ona deadname, który napisała jej rodzina, na jej prawdziwe imię.

Mimo wszystko Gaiman podszedł z ogromnym szacunkiem do tych bohaterek i uważam, że wyprzedził swoje czasy o parę lat, serwując naprawdę ważny i uświadamiający wątek Wandy. Jednocześnie zdaję sobie, że dla osób tranpłciowych, które mają podobne przeżycia za sobą, może być on nieprzyjemny w odbiorze.