Cała otoczka budowana wokół gry sugeruje nam, że jest ona raczej kierowana do rodziców chcących zagrać ze swoimi pociechami. Otóż nic bardziej mylnego! Gra nada się również idealnie jako ciekawy dodatek do wieczoru w towarzystwie znajomych. Warto zaznaczyć, że można grać w pojedynkę, ale najważniejszym aspektem całej rozgrywki jest kooperacja – to na nią postawiono szczególny nacisk. Plus grając samemu, nie uświadczymy dowcipów z wpychania jeszcze jednej monety do ekwipunku. Tak, inwentarz w tej grze jest fizyczny, a każdy element wyposażenia czy złoto zajmuje określoną przestrzeń w plecaku. To, czego w nim nie upchniesz lub nie założysz na siebie, przepada.

Zaskoczeniem dla mnie było odczuwanie presji czasu, za każdym razem nie byłem do końca pewny czy zdążymy wybudować mury, czy rozstawić pułapki.  „Levelowanie” w postaci ulepszania przedmiotów i pokonywanie coraz silniejszych wrogów jest satysfakcjonujące. Mechanika walki jest banalnie prosta, opiera się na rzutach odpowiednimi kostkami i odczytaniu wyrzuconego symbolu. Domyślnym ich kolorem jest zielony, niebieski odpowiada za obronę, żółty za magię, a pomarańczowy za atak. Wyrzucone symbole oznaczają walcz lub się broń.  Momentem kulminacyjnym jest przebudzenie się potężnego tytana, a wraz z nim powstają z gęstych bagien, mrocznych jaskiń oraz opustoszałych ruin, wszelkiego rodzaju potwory. Następnie pod przewodnictwem tytana, ruszają, by ostatecznie zniszczyć Zamek Avel.

Miłym dodatkiem jest dedykowana aplikacja mobilna, dzięki której przyspieszymy tworzenie naszej postaci, czy stworzymy unikalną planszę. Pojedyncza rozgrywka w zależności od ilości graczy trwa od 60 do około 90 minut, więc w ciągu wieczoru można rozegrać kilka partii. Natomiast jej niewątpliwa zaleta może stać się dla nas wadą, gdyż wielokrotnie powtarzanie tych samych schematów nawet najwytrwalszych graczy po prostu może znużyć. Jako wieloletni gracz papierowych RPGów, mam na to rozwiązanie. Napisanie krótkich, niezbyt zawiłych scenariuszy, odrobina wyobraźni (której fanom RPG na pewno nie brakuje) i użycie całego dostępnego arsenału, który oferuje nam gra. Tak oto mamy przepis na poradzenie sobie z nudą.