Nie chcę wchodzić na grząski grunt spoilerów, więc napiszę po prostu, że znowu można zobaczyć dużo znajomych twarzy. Scenarzysta perfekcyjnie dobiera antagonistów do wydarzeń, co mogliśmy także zauważyć w poprzednich tomach. Spencer wykorzystał tutaj zabieg, który potrafi rozpocząć gorliwe dyskusje w Internecie. Jaki zapytacie? Taki, że osoby oburzone na „kobiece wersje” tych mitycznych męskich postaci na pewno nie będą zadowolone. Szkoda, bo trzeba mu oddać zmyślne dialogi, które starają się podejmować temat dyskryminacji w miejscach pracy. Chcecie wiedzieć, jak dobrze mówić o nierównościach poprzez superbohaterskie historie? Sięgnijcie po ten komiks! 

Oczywiście co charakterystyczne dla zbiorów zeszytów nasz główny storyline „urywa” się na końcu i zmuszeni jesteśmy wyczekiwać na kolejny tom. Dodatkowej pikanterii dodaje fakt, że jak to zwykle w wydaniach Egmontu ma miejsce, możemy zobaczyć okładkę nadchodzącego wydania. Czy poczułem ekscytację? Oczywiście, że tak! Przecież jestem fanatykiem Człowieka Pająka i nie mogłem zareagować inaczej, kiedy przeczytałem… Amazing Spider-Man. Rzeż absolutna!