Gdzieś w Kolumbijskiej dżungli, leży mała wioska. Jej mieszkańcy mogą cieszyć się ciszą i spokojem, ponieważ czuwa nad nimi rodzina Madrigal. Na jej czele stoi seniorka rodu Babcia Alma, a w sprawowaniu pieczy nad Encanto pomaga jej reszta członków klanu. Pozornie wydają się zwyczajnymi ludźmi, ale posiadają wyjątkowy przedmiot. Świecę, dzięki której zyskali magiczne zdolności. Potomkowie Abueli dysponują jakimś mistycznym talentem, np. Luisa jest supersilna, a dzięki Isabeli rośliny szybciej rosną. Każdy z nich jest niezwykły i niepowtarzalny… poza Mirabel, która niestety nie została obdarzona żadnym darem. Cała rodzinka żyje sobie na ogół spokojnym życiem, oczywiście zdarzają się kłótnie i spięcia, jak to w rodzinie bywa. Wszelkie żale i niechęci osiągają moment kulminacyjny, gdy ich „żywy” dom zaczyna się burzyć, a płomień świecy gaśnie. Wtedy to dzielna Mirabel postanawia odszukać zaginionego wuja Bruna i uratować dziedzictwo rodowe.

Tak w skrócie prezentuje się fabuła Naszego magicznego Encanto, która na pierwszy rzut oka wydaje się błaha i generyczna. Na szczęście to tylko pozory. Disney tym razem nie stawia przed główną postacią jakiegoś monstrualnego zła, zamiast tego porusza temat problemów rodzinnych. Każdy tutaj chowa do siebie mniejszą lub większą urazę, Madrigalowie borykają się również z głęboko skrywanymi schorzeniami psychicznymi tylko po to, by nie zawieść głowy rodziny. Nie znajdziemy więc tu klasycznego motywu drogi bohatera, ale wspaniałą opowieść o miłości, poświęceniu i radzeniu sobie wspólnie z największymi kłopotami. Każdy z nas może utożsamić się z trudnościami zawartymi w filmie i to jest właśnie siłą tej produkcji.

Nie samym smutkiem ta produkcja stoi, zawarty jest tu oczywiście aspekt humorystyczny. W wypowiedzi postaci wplątano mnóstwo żartów sytuacyjnych i niekiedy są naprawdę powalające na łopatki. Nie zabrakło tu również przedstawienia kolumbijskiej kultury w subtelny i zarazem przystępny sposób. To zachęca do zagłębienia się w tym temacie na własną rękę.