Na początku zasady mogą się wydać dziwne, na przykład te dotyczące dobierania i dokładania płytek na swoją planszę, ale podczas pierwszej rozgrywki wszystko się wyklarowało.

Tak jak wspomniałem – jeśli ktoś miał styczność z Azulem, to poczuje się tutaj jak w domu. W każdej rundzie dobieramy kolorowe romby z rozłożonych między graczami warsztatów (im więcej osób gra, tym więcej się ich używa). Układ kafelków jest całkowicie losowy, ponieważ na początku każdej tury z woreczka wyciąga się nowe i rozkłada po cztery na każdym z warsztatów. Po zabraniu jednego rodzaju płytek z jednego warsztatu resztę z nich przesuwamy na środek. Tym razem w każdej z sześciu rund, bo tyle trwa cała rozgrywka, jeden kolor jest atutowy, czyli działa jak joker i można go używać w zastępstwie za dowolny kolor. Szkoda tylko, że w każdej rozgrywce są one te same w tej samej kolejności, a nie losuje się ich na początku każdej rozgrywki.

Kolorowe romby na swojej planszy układamy w kształt gwiazd. Do każdego z ich ramion potrzebujemy odpowiedniej ilości kafelków, przykładowo – mamy trzy czerwone kafelki przed sobą i możemy dołożyć je na ramię z numerem 3 lub rozdzielić na ramiona z numerami 1 i 2, dzięki czemu dostaniemy więcej punktów za umieszczenie ich obok siebie. Na samym środku widzimy granatową gwiazdę, której każde ramię musi być innego koloru. Dodatkowo, gdy na swojej planszetce obudujemy specjalne pola – kolumnę, posąg lub okno, to mamy możliwość dobrania bonusowych kafelków! Można więc naprawdę ciekawie kombinować i stosować różne taktyki, żeby pokonać przeciwników.

Gra, podobnie jak Azul: Mistrz czekolady, wykonana jest z wysokiej jakości materiałów – kolorowe płytki są solidne i grube. Podobnie plansze graczy są wykonane z grubszego kartonu, jednak analogiczna wspólna planszetka z punktacją już wykonana jest z cienkiego i giętkiego materiału. Na plus są jeszcze pionki i znacznik rundy – są one drewniane, a nie plastikowe!

I najważniejsze! W tym wydaniu dołączona jest kartonowa wieża, do której wrzucamy niewykorzystane kafelki. Już nie muszę więc brać z kuchni półmiska, żeby gdzieś składować odrzucone płytki, żeby później łatwo było je przerzucić z powrotem do woreczka!