Po pokonaniu wszelkich przeciwności losu zesłanych im przez bogów nasi bohaterowie udają się na zasłużony odpoczynek, biesiadując i ciesząc się życiem. Sielanka nie trwa jednak długo, gdyż Enkidu nawiedzają wizje, w których widzi naradę bogów, na której zapadają decyzje jak ukarać naszych nieustraszonych za ich butę i arogancję. Decyzją ich, życie zaczyna powoli uchodzić z Enkidu, na którego zesłali oni śmiertelną chorobę. Gilgamesz opiekuje się swoim najlepszym przyjacielem, lecz i on jest bezsilny wobec decyzji bogów. Enkidu umiera w jego objęciach. Nasz król jest zdruzgotany utratą najbliższej mu osoby i podważa wszystko, co dotychczas osiągnął. Sława, splendor i uciechy cielesne nie mają już dla niego żadnego znaczenia. Udaje się on w wędrówkę, gdyż doszły do niego słuchy, że Untapisztimem, nadmędrzec zna sekret nieśmiertelności. Nasz bohater po wyczerpującej wędrówce pełnej niebezpieczeństw w końcu dociera do celu, spotyka się z człowiekiem dzięki któremu, ma nadzieję, posiądzie sekret życia wiecznego. Niestety, Untapisztim wyprowadza go z błędu, tłumacząć, że tylko on posiadł ten dar od bogów i nikt spośród ludzi nie dostąpi już nigdy tego zaszczytu. Zasmucony król załamuje się, pojmując, że jego trud był daremny. Widząc to, żona Untapisztima (która również posiadała dar nieśmiertelności) prosi swojego męża, aby chociaż w minimalnym stopniu pomógł naszemu królowi, który przebył pół świata, aby dotrzeć do nich. Zdradza on Gilgameszowi, gdzie może odnaleźć magiczne ziele młodości, które pozwoli mu zachować młodzieńczą siłę i wigor. Niestety, w drodze powrotnej nasz bohater traci zioło, które zostaje mu wykradzione przez węża. Gilgamesz akceptuje swój los, wraca do miasta Uruk i godzi się z myślą, że na końcu jego żywota czeka śmierć i nic ani nikt nie jest go w stanie z niej wybawić.