Jedno, czego nie można powiedzieć o Uragun to stwierdzenie, że rozgrywka jest zbyt prosta. Czasem chciałoby się stanąć w jednym miejscu i przyjmować wszystkie ciosy na klatę, jednak w praktyce kończy się to błyskawiczną porażką. Gra wymaga od nas ciągłego  skupienia i dynamicznego przemieszczania się po mapie, a także nieustannych prób przechytrzenia sztucznej inteligencji, która czasem potrafi niespodziewanie posłać pociski w miejsce, w które chcemy odskoczyć przed innym jej atakiem. Z drugiej strony, w stosunku do wrogów poruszających się chmarą często najskuteczniejszy jest stary sposób z ustawieniem się w wąskim przejściu, choć i wtedy trzeba uważać, by wspomniane wcześniej skorpiony nie zarzuciły nas pociskami ponad ścianą. Jedynym mankamentem, który napotkałem, oprócz bossów, których ataków uczyłem się na własnej skórze, był moment, w którym jeden z przeciwników podczas ataku wyrzucił mój awatar poza przegrodę, której nie dało się zniszczyć. Tak więc mimo łatwiejszego zwycięstwa w walce musiałem zrestartować poziom i podejść do walki raz jeszcze. W grze brakuje obecnie języka polskiego, jednak według zapowiedzi deweloperów ma się on pojawić w momencie udostępnienia jej szerszej publice. Moim zdaniem jest to tytuł idealny, gdy ktoś chce się odstresować poprzez od czasu do czasu bezmyślne klikanie myszką.