Tak się złożyło, że w czasie, gdy przygotowywałem się do napisania tej recenzji, miałem też okazję pograć w Overcooked 2 w wersji na Nintendo Switch. Nie obędzie się więc bez kilku porównań obu produkcji. Najpierw jednak wyjaśnię, na czym polegają tego typu gry. W skrócie chodzi o to, żeby w wyznaczonym czasie wykonać jak najwięcej drobnych zadań. W przypadku gry od brytyjskiego studia będzie to przyrządzanie potraw zgodnie z zamówieniami i wydawanie ich na czas. Jednak nie wystarczy połączyć ze sobą kilku składników i klient będzie zadowolony. Wraz z postępami, trzeba wykonywać dużo dodatkowych czynności takich jak: krojenie składników, smażenie ich lub gotowanie, zmywanie naczyń, gaszenie pożarów, a nawet zmiana kierunku poruszania się taśmociągów. Natomiast w Lumberhill całość opiera się na zapędzaniu zwierząt i przenoszeniu ściętego drzewa w odpowiednie miejsca. Niektórych podopiecznych nie jesteśmy w stanie podnieść ani zapędzić własnymi siłami, więc na przykład pandy musimy zwabić ściętym bambusem, a od czasu do czasu będziemy musieli odbudować most, żeby dostać się do innej części lokacji. Są to ciekawe urozmaicenia, ale to właściwie tyle. Tak uproszczona rozgrywka raczej szybko znudzi się starszym graczom, którzy lubią wyzwania, ale może to też być zaleta, jeśli chcemy na przykład pograć w coś razem z naszymi pociechami. Sam dodałbym tu więcej elementów, które zmuszałyby do większego współzawodnictwa i skrupulatnego planowania podziału zadań – w obecnej formie ta kwestia wygląda mniej więcej tak, “ja biorę drzewa, Ty zwierzęta”. Są też utrudnienia w postaci burzy z piorunami, mogącej wywołać pożar, który będziemy musieli ominąć i dinozaury – tak, w grze z drwalami są dinozaury – próbujące nas zjeść. To jednak trochę mało, żeby utrzymać uwagę gracza przez 50 plansz, które są podzielone na 5 lokacji – las, Azja, Hawaje, dinozaury i arka – po 10 w każdej.