Pierwszy sezon zakończył się musicalowym występem Zendayi. Mając wiedzę, co się wydarzyło dalej, można potraktować końcówkę jako transformację postaci tragicznej, która porzucając nadzieję, poddaje się tuż na oczach widza przy akompaniamencie chóru. W drugiej części pożegnamy słodką i zakochaną Rue, która pozbywając się złudzeń, pędzi ku autodestrukcji.

Epizod pierwszy zaczyna się od mocnego uderzenia. Możemy zapoznać się z historią dilera Fezco (Angus Cloud) i jego przyrodniego brata Asha (Javon Walton). Bracia, którzy w pierwszym sezonie byli bardziej z boku, w tym tworzą jeden z najciekawszych duetów, nie cofając się przed niczym, by chronić najbliższe im osoby i uwierzcie mi, że na ekranie zobaczycie nie jeden raz dużo krwi. Dowiemy się, jak logistycznie wygląda proces handlu dragami, a także poznamy nowych dostawców. I możliwe, że tak jak ja, poczujecie mały niedosyt związany z pewnymi lukami w scenariuszu (nie chcę Wam pisać spoilerów). Kilka spraw nie zostało doprowadzonych do końca, ani wyjaśnionych, tylko rozchodzi się po kościach, co wydaje się absurdalne, gdy zadzieracie z narkotykowymi baronami. Może to część jakiegoś większego planu i Sam Levinson rozwinie je w oficjalnie potwierdzonym, trzecim sezonie (co by miało sens).

Postać Fezco bardzo zyskuje od samego początku, możemy poznać jego emocjonalną stronę, która jest uwypuklona szczególnie w relacji z Lexi (Maude Apatow, córka genialnego Judda Apatow), kolejnej rozwiniętej postaci, wcześniej przewijającej się w tle. Cicha do tej pory myszka udowodniła, że oprócz bycia świetnym słuchaczem jest również wnikliwym obserwatorem, który dzięki zebranej wiedzy może pociągnąć za sznurki, by nareszcie wyjść z cienia popularnej i epatującej seksualnością siostry oraz jej przyjaciółek.