Ostatnio, dzięki uprzejmości wydawnictwa Non Stop Comics, zaczęłam zapoznawać się z nowym superbohaterskim uniwersum zwanym Massive-Verse. Na naszej stronie możecie przeczytać recenzję komiksu Rogue Sun, którego tytułowy heros należy do tego świata. Teraz wpadły mi w ręce dwa pierwsze tomy Radiant Black, opowiadające o kolejnej grupie samozwańczych strażników prawa – choć może nie do końca takich, jakich byśmy oczekiwali… Zapraszam do lektury recenzji!
Nathan Burnett jest pisarzem bez dorobku (jeśli nie liczyć jednego opowiadania opublikowanego w internecie). Do tego tonie w długach, dorabia jako taksówkarz i nie widzi dla siebie żadnych perspektyw. W końcu postanawia wrócić do rodzinnego domu i (wreszcie!) napisać książkę. Na miejscu spotyka swojego dawnego najlepszego przyjaciela, Marshalla, który zabiera go do baru.
W drodze powrotnej mężczyźni natrafiają na tajemniczą kosmiczną kulę, która… po prostu lewituje nad torami kolejowymi. Oczywiście Nathan nie może się powstrzymać i jej dotyka. W jednej chwili zyskuje supermoce, staje się Radiant Blackiem i – jak to w komiksach o superbohaterach bywa – nagle musi uratować świat. Wszystko dlatego, że nieświadomie ukradł coś, co należało do kogoś znacznie potężniejszego. A ten ktoś zamierza to odzyskać.
Od pisarza do superbohatera
Najpierw odpowiedzcie sobie na pytanie – co byście zrobili, gdybyście nagli zyskali supermoce? Zaczęlibyście pomagać ludziom, czy może… okradać banki? Cóż, Nathan Burnett, obciążony długiem w wysokości niemal 40 tysięcy dolarów i obdarzony nowymi mocami, postanawia… w końcu napisać książkę. Niestety wena wciąż nie nadchodzi, a na domiar złego dowiaduje się, że w innym mieście grasuje przebieraniec w identycznym stroju – tyle że czerwonym – który zdecydowanie wybrał tę drugą opcję.
Historia w Radiant Black autorstwa Kyle’a Higginsa zaczyna się od powolnego budowania bohatera, co przypomina mi nieco klasyczne origin stories znane z komiksów superbohaterskich, ale z nowoczesnym twistem. To nie jest typowa opowieść o bohaterze, który od razu przyjmuje swoje przeznaczenie – tutaj mamy postać pełną wad, która dopiero uczy się, czym jest odpowiedzialność i jak radzić sobie z nowymi mocami.
W pierwszym tomie historia rozwija się stopniowo. Początkowo mamy kameralne wprowadzenie, skupione na życiu Nathana Burnetta – pisarza, który wraca do rodzinnego domu po finansowej porażce. Jego codzienne problemy są realistyczne i łatwe do zrozumienia, co sprawia, że szybko można się z nim utożsamić. Przejście od zwykłego życia do świata supermocy jest bardzo płynne, a moment znalezienia tajemniczej kuli i zyskania mocy nie jest traktowany jako nagły skok do heroicznej roli.
Połączenie sił
W drugim tomie tempo znacznie przyspiesza – akcja nabiera rozpędu, a historia staje się bardziej nieprzewidywalna. Pojawiają się nowe zagrożenia, inne osoby z podobnymi mocami oraz pierwsze konsekwencje korzystania z Radianta. Na szczególną uwagę zasługuje zaskakujący zwrot akcji związany z Nathanem i Marshallem, który całkowicie zmienia dynamikę opowieści.
Mocną stroną komiksu jest sposób, w jaki rozwijane są postacie. Nathan to nie typowy bohater z misją – jest zagubiony, sfrustrowany i niepewny siebie. Jego relacja z przyjacielem Marshallem jest autentyczna i dodaje głębi ich wspólnej podróży. Dialogi są naturalne, a momenty humorystyczne pomagają przełamać bardziej dramatyczne sceny. Świat Radianta jest stopniowo rozbudowywany – tajemnica pochodzenia mocy i istnienia innych użytkowników Radiantów jest przedstawiona w intrygujący sposób, bez nadmiernego eksponowania szczegółów. To sprawia, że oba komiksy czyta się na jednym wdechu.
A jeżeli jesteście graczami (tak jak ja), to czytając drugi tom, natraficie na wzmiankę o pewnej popularnej grze z kotem w roli głównej. Oczywiście mowa o Stray. Ale dlaczego pojawia się akurat tutaj? To już musicie odkryć sami. Podpowiem tylko, że ma to związek z różową superbohaterką, której przeszłość poznajemy pod koniec drugiego tomu.
Sprawdź też: Rogue Sun. Kataklizm. Tom 1 – recenzja komiksu – Kiedy szkolny tyran staje się superbohaterem
To nowe uniwersum wciąga!
Radiant Black. Tom 1 i 2 to komiksy, które z całą pewnością wyróżniają się dynamiczną i nowoczesną oprawą graficzną. Ilustracje autorstwa Marcelo Costy doskonale wpisują się w klimat superbohaterskich opowieści, łącząc realistyczny styl z efektowną, energetyczną kreską. Dynamiczne kadrowanie sprawia, że sceny akcji są bardzo widowiskowe. Sama kolorystyka jest żywa i kontrastowa – szczególnie wyróżniają się intensywne kolory strojów superbohaterów, które świetnie komponują się z neonowymi efektami energetycznymi. Cast doskonale oddaje również emocje bohaterów – ich twarze są ekspresyjne, a pozy naturalne, co dodaje autentyczności interakcjom między postaciami.
Nie mogę się już doczekać kolejnego tomu! Wciągnęłam się w przygody Radiant Blacka przede wszystkim dlatego, że ani on, ani reszta ekipy nie są typowymi superbohaterami, którzy na co dzień ratują ludzi. Najpierw muszą uporać się z własnym życiem, a dopiero potem myśleć o ratowaniu innych. A jakby tego było mało, nieustannie czują na karku oddech grożącego im niebezpieczeństwa, co tylko komplikuje sprawy. Polecam z czystym sumieniem!
Sprawdź też: Świt X. X-Mieczy. Tom 1 i Tom 2 – recenzja komiksu – Turniej, a raczej jego parodia
