Tak, zdaję sobie sprawę, że opis brzmi bardzo zagadkowo, a wręcz tajemniczo. Ale uwierzcie mi, gdybym zdradziła ciut więcej, to zapewne zepsułabym Wam zabawę z odkrywania tego świata. Dawno bowiem nie czytałam książki, która tak by mnie pochłonęła, a przygody bohaterów śledziłam z zapartym tchem. Nie dziwię się więc, że Cykl Demoniczny na dobre wpisał się w kanon współczesnego fantasy. Zarówno jego sequele oraz prequele ukazują nam świat, w którym ludzie jak i demony pod osłoną nocy toczą ze sobą zażarte walki, a za dnia przygotowują się do kolejnych starć – a przynajmniej te osoby, które mają na tyle odwagi. Już sam ten zamysł potrafi przyciągnąć uwagę, a gdy dodamy do tego fabularny rozmach, świetnie wykreowanych bohaterów, zróżnicowane miejsca akcji i nieoczekiwane plot twisty, to w ostatecznym rozrachunku wychodzi nam przygoda przez wielkie P.

O samych bohaterach jak i wykreowanym przez Bretta świecie mogłabym opowiadać godzinami. Chociaż z początku nic nie wskazuje na to, że ta trójka mogłaby się kiedykolwiek spotkać, tak mija kilkadziesiąt lat, podczas których dorastają i mierzą się ze złem otaczającego ich świata. Bo oto prawdziwymi demonami okazują się sami ludzie, którzy nocami drżą w swoich domach, a w świetle dziennym stają się potworami. Jednakże Arlen, Leesha i Rojer również popełnią po drodze wiele życiowych błędów, co sprawia, że nie tylko możemy się z nimi utożsamiać, ale także drżeć z obawy o ich dalsze losy. Natomiast sam pisarz stosuje zabieg, który każe nam przewertować kolejne strony (i tak praktycznie do końca powieści) – najpierw wrzuca bohatera w sytuację bez wyjścia, aby w kolejnym rozdziale przejść do historii innego protagonisty, pozostawiając nas z wielką niewiadomą. Tak się nie robi!

Co zaś się tyczy świata, to tak jak wspominałam wcześniej, zachwyca on swoim rozmachem, różnorodnością krain i miejsc, a także kulturą danych klanów – Krasjanie co noc stawiają czoła bestiom z Otchłani, podczas gdy Mileńczycy, Angieriańczycy czy Laktończycy wolą przeczekać do wschodu słońca, bezpiecznie ukryci za murami, na których wymalowane są runy ochronne. Każda z tych nacji inaczej postrzega otaczający ich świat, ale jedno niewątpliwie ich łączy – chęć uwolnienia się spod demonicznej okupacji. Także same potwory dzielą się na poszczególne grupy, mamy więc skalne demony, drzew, wodne, piaskowe, wietrzne i ogniste. A kto Wie, co skrywa reszta świata?