W przypadku otrzymanego modelu zastosowano przełączniki  typu „click” Kailh Blue. Wydają one charakterystyczny dźwięk, a czas ich reakcji jest błyskawiczny, co jest zbawienne w przypadku grania w dynamiczne strzelanki czy przy pracy redaktorskiej. Jak już wspominałam, klawiatura cechuje się dużą wytrzymałością. Nie inaczej jest z nadkładkami PBT Double Shot, które według producenta są wzmocnione i odporne na zarysowania. Osobiście je sprawdziłam i faktycznie… nie da się ich porysować przypadkowo paznokciem, a nawet z użyciem nożyczek (tak delikatnie testowałam!). Także muszę tutaj oddać, że Thock TKL Pudding Onyx White Blue cechuje się bardzo wysoką przeżywalnością oraz odpornością na wszelkie uszkodzenia mechaniczne. Dodatkowo mamy na pokładzie programowalne makra oraz obsługę funkcji N-Key Rollover i Anti-ghosting. Czyli wszystko, co gracz potrzebuje do szczęścia.

Zaletą wyprofilowania klawiszy jest na pewno fakt, że całkiem wygodnie się na nich pisze. Prędkość, z jaką mogłam pisać tę recenzję, była dużo większa niż przy innych modelach klawiatur. Nie ukrywam, iż pozytywnie się tym zaskoczyłam, bo jednak w codziennej pracy przelewam tony cyfrowego atramentu. Problemem może okazać się jednak brak podpórki pod nadgarstki, co mnie osobiście przeszkadza. Tak wysoki profil sprawia, że niejednokrotnie moje dłonie wisiały w powietrzu przy pisaniu. Jeśli więc jesteście posiadaczami mniejszych i bardziej delikatnych dłoni zalecam zakup jakieś poduszeczki pod nadgarstki. Zwłaszcza gdy naprawdę sporo czasu spędzacie na pisaniu. 

Przy grach tego problemu aż tak mocno nie odczuwałam, bo zawsze w jakiś sposób ułożyłam swoją dłoń w taki sposób, aby mieć dostęp do klawiszy. Ich wykrywalność jest tak duża, że wystarczy minimalne ich muśnięcie, aby zareagowały. Responsywność jest tutaj na kosmicznym poziomie, co jest pozytywnym zaskoczeniem wobec konkurencji.