Co się zmieniło względem poprzedniej wersji? W sumie to niewiele. Mamy komplet pobocznych historii, standardowy tryb i dopieszczone kwestie techniczne. Grafika została dopasowana do formatu 4K, ale poza tym nie ma tu żadnej rewolucji od strony technicznej, bo gra już kilka miesięcy po premierze została pozbawiona wszelkich problemów czy błędów. To po prostu wersja przygotowana z myślą o PS5. Ponownie musimy zadbać o żywność, wodę czy o kwestie bezpieczeństwa i walczyć o to, aby grupka cywili ukrywających się w zrujnowanym domu, przetrwała brutalną wojnę domową. I znowu miałem to samo, co przy pierwszym kontakcie z tą grą – wciągnąłem się niemiłosiernie, zarywając nockę niejednokrotnie do 3-4 nad ranem.

Moja pierwsza rozgrywka okazała się nader szczęśliwa, cała czwórka bohaterów (trójka dorosłych facetów oraz dziecko) przetrwała wojnę. W sumie w dużej mierze przyczyniło się do tego to, że wciąż pamiętałem pewne sytuacje narracyjne, które zdarzają się w poszczególnych miejscach, co pozwoliło mi na zdobycie odpowiednich zapasów. Także pod sam koniec mogłem otworzyć niezły sklepik, bo broni, alkoholu i papierosów miałem pod dostatkiem. Jednakże było to spowodowane głównie tym, że miałem idealną liczbę ocaleńców – jeden co noc szukał zapasów, drugi spał, aby mógł w dzień pracować, a trzeci pełnił wartę, aby chronić dom przed szabrownikami. Zmiana tej liczby na mniejszą lub większą radykalnie zwiększa poziom trudności. Prawdziwym wyzwaniem jest przetrwanie wojny w pojedynkę, bo tak naprawdę gromadzenie większej ilości przedmiotów mija się z celem, bo nasze schronienie jest nader łatwym łupem dla wszelkich, bandyckich grup. Jednak to jest właśnie ogromna zaleta This War of Mine – pomimo że wydaje się prosta i schematyczna, zmienienie pewnych parametrów rozgrywki powoduje, że otrzymujemy całkiem inne wyzwanie.