Samuraj i Stich to manga stworzona przez rysownika i scenarzystę Hiroto Wada. Dla niewtajemniczonych – manga to japoński komiks czytany od prawej do lewej, zazwyczaj z czarno-białymi rysunkami. To opowieść o tym, jak Stich ucieka statkiem kosmicznym z (prawdopodobnie) centrum badawczego i wpada w hiperprzestrzeń, lądując przez to w średniowiecznej Japonii. Dokładnie w prowincji Gekoku, gdzie był to czas wielkich wojen prowadzonych przez surowego władcę Yamato Meisona. Jego dość huczne przybycie niweczy plany wojska podbicia kolejnego zamku. Na widok sympatycznego, niebieskiego stworka, w jak dotąd pozbawionym uczuć człowieku, zaczęło coś kiełkować. Nowy przybysz został okrzyknięty jako „tanuki”, który ma nadnaturalne zdolności. Od tamtej pory samuraj nie odstawia swojego nowego zwierzątka na krok.

Manga jest stosunkowo krótka, liczy sobie 160 stron, a czyta się ją bardzo szybko. Mnie zajęło to około godziny. Lektura jest lekka i przyjemna, bo historia w niej zawarta nie ma większej głębi oraz pozostaje w komediowym tonie. Klimatem nie odchodzi od disneyowskich bajek. Nawet w pewnym momencie jest nawiązanie do oryginalnej historii, w której poznaliśmy Sticha. Podobało mi się, w jaki sposób autor puszcza oczko do czytelnika. Dużym plusem jest fakt, że każdy może sięgnąć po tę historię – mali czytelnicy, którzy lubują się w obrazkach oraz więksi fani japońskiej twórczości czy produkcji Disneya. Zauważyłam, że momentami manga próbuje mieć też elementy melancholii, jakiegoś wzruszenia, gdy wódz porównuje się do zagubionego przybysza z kosmosu. Niestety ja nie odczułam tego klimatu, ponieważ chwilę później widziałam sytuacje komediowe, które całkowicie niszczyły ten „urok”. Może lepszym momentem na wspomnienia czy rozterki byłby koniec rozdziału, aby czytelnik też miał chwilę nad zatrzymaniem się przy tej postaci, odczuł może to, co twórca chciał przekazać.