Wzmianka o bitwie pod Bolimowem pojawiła się w książce Łazarz autorstwa Andre Malaux, co prawda użyto tam nazwy Bulgako, a tłumacz Julian Rogoziński odpowiedzialny za przekład dzieła na język polski dla PiW w 1977 roku stanowczo zaprzeczył jakoby chodziło o prawdziwe wydarzenia, uznał to za zmyślony pejzaż, bo przecież Niemcy nie użyli nigdy gazu. Do prawdy doszedł jednak mieszkający w Rawce poeta Wiesław Sokołowski. Zbywany przez kolejne persony i uzbrojony w książkę Francuza ruszył do Bolimowa przepytać mieszkańców czy kojarzą wydarzenia z 1915 roku. Wizyta zaowocowała kilkudziesięcioma wywiadami, których fragmenty zaprezentowano na ekranie. Wielu z nich było wtedy w wieku dziecięcym bądź nastoletnim. Przytoczone rozmowy pochodzą z lat 80. Zainteresowanie tematem doprowadziło do powstania recenzowanego przeze mnie dokumentu.

Dokument jest próbą rekonstrukcji makabrycznych wydarzeń. Poznajemy historię Fritza Habera, profesora chemii, który wraz ze swoją żoną Clarą Haber pracuje na Wydziale Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego. Kierujący się maksymą, że nauka w czasach wolności służy wszystkim, a w czasach wojny winna służyć przede wszystkim państwu, nie ma obiekcji, gdy dostaje propozycje stworzenia broni chemicznej do użytku armii niemieckiej. W prace angażuje się bez pamięci, odrzucając aspekty moralne i poświęcając kompletnie życie osobiste i rodzinne. Jedzie również na front osobiście nadzorować użycie swojego wynalazku. Maniakalne wręcz działania Habera kładą się cieniem na jego małżeństwie, żona otwarcie sprzeciwia się jego pracy, nazywając ją barbarzyństwem i perwersją nauki. Swoich współpracowników przekonywał, że pokonanie wrogów Niemiec sprawi, że wojna pochłonie mniej ofiar.