W Roadwarden wcielamy się w Strażnika Dróg i naszym zadaniem jest odkryć, co skrywa półwysep. Na naszej drodze spotkamy wielu ludzi, natkniemy się na całe osady i pobojowiska oraz tajemnicze i magiczne miejsca.  

Historia od początku wydaje się niesamowicie interesująca, lecz niestety nie było mi dane poznać jej zakończenia, bo ostatecznie gry nie ukończyłem. Rzadko porzucam produkcje, jednak tutaj po prostu forma mi nie podeszła i uznałem, że nie warto się męczyć i zmuszać. 

Roadwarden stoi dialogami – dużo rozmawiamy i wybieramy, co odpowiemy naszym interlokutorom. Bohaterowie są ciekawie zarysowani i niejednoznaczni – nigdy do końca nie byłem pewien, z kim rozmawiam i czy zaraz nie dostanę kosy pod żebra. Każdy napotkany człowiek posiada krótką historię, którą możemy odkryć – poznać bardziej szczegółowo, kim jest dany osobnik, czym się zajmuje, jaki jest jego życiowy cel oraz czy nie potrzebuje pomocy. 

Zadań jest sporo – z początku wydają się proste, ale im lepiej poznajemy daną ścieżkę, tym bardziej odkrywamy, że nic nie jest czarno-białe i nie ma tutaj do końca jednoznacznej odpowiedzi. Od nas zależy, jak poprowadzimy dany wątek, czy wykonany powierzone nam cele, czy odpuścimy (część zadań jest ograniczona czasowo). 

Niestety są momenty, w których sami musimy wpisać, co chcemy zrobić i odnoszę wrażenie, że są one mocno nieintuicyjne. Dlatego jak tylko mogłem, to je pomijałem, bo ciężko było mi zrozumieć, o co dokładnie chodzi. 

Do tego wszystkiego musimy jeszcze dbać o nasze podstawowe potrzeby – głód, zdrowie, sen czy wygląd. Zginąć można w wielu miejscach na wiele sposobów, więc trzeba być czujnym i rozważnie wybierać drogi. Bardzo mi się to podoba, bo rzeczywiście czuć, że jest to staroszkolny RPG.