W odległej galaktyce znaleźć można wiele słynnych planet i miejscówek, a jeszcze więcej postaci i statków, o których wystarczy tylko wspomnieć, by tłum na chwilę zamarł. Czasem Moc sprowadza ich w jedno miejsce. Okazuje się jednak, że istnieje pewna łajba, która w swojej kilkusetletniej historii istnienia na pokładzie gościła najwybitniejsze postacie poszczególnych epok. Takim przykładem jest właśnie Beztroski.
Ekipa rozpoczynająca przygodę z odległą galaktyką
Pierwszym nazwiskiem wartym zapamiętania jest Ethan Sacks (Galaxy’s Edge, Allegiance, Old Man Hawkeye), czyli amerykański scenarzysta, którego współpraca z wydawnictwem Marvel Comics opiera się na miniseriach superbohaterskich i właśnie gwiezdno wojennych. Ściśle współpracował z nim Will Sliney (komiksowe adaptacje Han Solo oraz Skywalker – Odrodzenie, Czarny Krrsantan) – irlandzki ilustrator, który, choć zaczynał karierę w małych brytyjskich wydawnictwach to na przestrzeni swojej kariery miał szansę pracować przy licznych komiksach opowiadających o Avengersach i Spider-Manie, ale również o bohaterach i łotrach z odległej galaktyki. Ich twórczość uzupełnia kolorami Rachelle Rosenberg (Doctor Aphra, Moon Knight, TVA), która w swoim portfolio również ma tytuły z dwóch dużych uniwersów od Marvel Comics. Okładki dzielące historię na poszczególne etapy stworzył natomiast E.M. Gist (Werewolf by Night, Conan the Barbarian, Star Wars: Ahsoka). Treść albumu na język polski przełożył Jacek Drewnowski, a na zamkniętą w 128 stronach opowieść na półki księgarń dostarczyło wydawnictwo Egmont.
Chodź, opowiem Ci historię
Akcja Dziedzictwa „Beztroskiego” rozpoczyna się w kapsule startowej udającej się w kierunku liniowca. Na jej pokładzie znajduje się między innymi Shorr Komrrin ze swoją wnuczką Ciminą. Po zaokrętowaniu beztroski czas jednak bardzo szybko zostaje przerwany przez wyłaniający się z nadprzestrzeni piracki statek, którego załoga poszukuje szpiega Ruchu Oporu. W tym momencie na prośbę starszego pasażera droid D3-09 zaczyna opowiadać historię z okresu Wielkiej Republiki, której protagonistąjest ikoniczny padawan z rasy Wookiech – Burryaga, który musi stawić czoła atakowi Nihilów. W dalszych etapach wraz z młodą bohaterką możemy posłuchać o perypetiach, z którymi zmagać musieli się chociażby Aurra Sing czy Bossk. Najciekawsze są jednak dwa zeszyty, które skupiają się na Anakinie Skywalkerze i Padme Amidali prowadzących śledztwo pod przykrywką zakochanej pary. Mistrzowsko przedstawiona jest także krótka współpraca prawdopodobnie najsłynniejszych przemytników galaktyki, czyli Honda Onaki, Lando Carlissiana oraz pewnej pomarszczonej pani znanej z sequeli.
Każdy zeszyt to ciekawa opowieść
W skład albumu wchodzi pięć zeszytów, które opowiadają sześć osobnych historii. Tą, która stanowi oś przewodnią dla pozostałych, jest ta z czasów Ruchu Oporu i Najwyższego Porządku, która w ciekawy sposób opowiada o gotowości do poświęcenia i rodzącym się objawom buntu wobec kolejnej odsłonie tyranicznych rządów. Również każda z pozostałych opowieści niesie ze sobą pewną wartość, która powinna zapaść każdemu czytelnikowi w pamięć.
Burryaga pokazuje, jak ważne jest panowanie nad emocjami, nawet gdy w pamięci mamy wiele przykrych wydarzeń, podczas gdy Aurra Sing przekonuje się o tym, jak wartościowe są dla niektórych rodzinne więzi. Anakin oraz Padme cieszą się chwilą samotności, gdy niekoniecznie muszą kryć się ze swoim związkiem, jednak przebywający wówczas na statku młody Shorr wyciąga z tamtych wydarzeń lekcję o odwadze, którą wprowadza w życie po zakończeniu opowieści przez droida. Przemytnicza historia wskazuje na to, że czasem nawet tak niepozorne przedmioty jak skrzynia na skarby mogą nieść ze sobą większą wartość niż jej zawartość. Ostatni zeszyt natomiast świadczy o tym, że czasem błąd, który popełniliśmy w przeszłości, pomoże nam się stać lepszymi ludźmi w teraźniejszości.
Wizualna uczta
Mimo obejmowania różnych epok historii odległej galaktyki Dziedzictwo cechuje się jednolitym stylem graficznym każdej z opowieści. Z jednej strony odbiega to od zabiegów stosowanych w innych albumach, z którymi miałem do czynienia (np. Kanan), gdzie retrospekcje cieszyły się odmienną kreską, pozwalającą na łatwiejsze rozróżnienie wątków. Myślę jednak, że postawienie na jednolite zobrazowanie opowieści ma swoje uzasadnienie. W końcu poznajemy je z perspektywy droida, który z założenia podchodził do wydarzeń obiektywnie.
Sprawdź też: Star Wars Wielka Republika. Bitwa o Moc – recenzja komiksu – Moc jest we mnie silna
To wszystko dla atrakcji z parku rozrywki
Przede wszystkim w Dziedzictwie podobał mi się sam pomysł stworzenia statku, który żeglował przez galaktykę bez względu na to, jakie zawirowania występowały w polityce. Dodatkowo pojawiają się w nim postacie, które myślę, że są uniwersalnie uwielbiane w fandomie. Doczytując nieco o samym statku, przeżyłem jednak małe zaskoczenie, gdy przeczytałem informację, że sam „Beztroski” jest jedną z atrakcji Disney World. Czy tworzenie wokół niego historii w formie komiksu to uczciwe przedsięwzięcie? Przeczytajcie album i oceńcie to sami.
Sprawdź też: Star Wars. Kanan. Ostatni Padawan – recenzja komiksu – Jak to było przed Parszywą Zgrają?
