W obecnych czasach młodzi ludzie są zabiegani, skupiając się na robieniu kariery. Z roku na rok środowiska rówieśnicze robią się coraz bardziej hermetyczne, a szanse na poznanie nowych osób maleją. Naturalnym jest więc, że szukanie znajomości czy partnera przenosi się do internetu. I tu z pomocą przychodzi Tinder, amerykańska aplikacja początkowo stworzona, by umożliwić użytkownikom łatwe umawianie na niezobowiązujący seks z osobami z okolicy. Z czasem apka ewoluowała przyciągając również osoby traktujące ją jak miejsce do randkowania, poszukiwania miłości. Prywatnie znam kilka małżeństw, które poznały się właśnie tam. Wystarczy się zarejestrować, dodać kilka zdjęć oraz krótki opis i już można zacząć łowić w oceanie pełnym singli (niektórych tylko teoretycznie). Narzędzie, które miało ułatwić kontakty, stało się również miejscem, w którym użytkownicy są narażeni na catfishing – czyli przedstawienie siebie w innym świetle, udawanie kogoś, kim się nie jest, często w zbiegu z kradzieżą zdjęć czy tożsamości innej osoby. O Tinderze powstało wiele publikacji, podcastów czy książek. Na Facebooku roi się od grup tematycznych takich jak np. Bękarty Tindera, miejsca, w którym użytkownicy dzielą się swoimi przykrymi bądź absurdalnymi przeżyciami, wklejają skriny, komentują profile i radzą się co zmienić by ich konto było bardziej interesujące dla potencjalnych matchy, czyli dopasowanych par. Są też grupy ostrzegawcze, gdzie zebrani przestrzegają przed niebezpiecznymi, zaburzonymi osobami, które chciały przekroczyć granicę bądź kogoś skrzywdziły.