Z góry uprzedzam, nie zamierzam rozpisywać się na temat koloru skóry poszczególnych aktorów i czy pasują one do odgrywanych postaci, czy nie. To nie miejsce na tego typu dywagacje. Zamiast tego ponarzekam trochę na drewnianą grę aktorską, której jest tutaj multum. Pytanie, ile w tym jest winy scenariusza, a ile faktycznych braków w umiejętnościach.

Anna Shaffer odtwórczyni roli Triss przez większość czasu ma tą samą lekko zdziwioną minę, niezależnie od wypowiadanej kwestii. Za to Freya Allan znakomicie radzi sobie w roli uciekającej Ciri, nie oszukujmy się, ale nie miała dużo tekstu, by zaprezentować nam pełen wachlarz swoich zdolności. Nie jest tajemnicą, że pierwsze skrzypce gra tu Henry Cavill, który w wielu wywiadach podkreślał, że bardzo długo zabiegał o rolę najsłynniejszego łowcy potworów. Na szczęście ją dostał i możemy na własne oczy przekonać się, że Henry na drugie imię powinien mieć Geralt. On stał się Białym Wilkiem, widać po nim jak wiele włożył w to pracy i jak dużo frajdy sprawia mu ta rola. W mojej opinii Anya Chalotra sprostała postawionemu przed nią wyzwaniu i dzięki niej Yennefer wkroczyła do świata realnego. Na temat Joeya Bateya, czyli serialowego Jaskra mógłbym napisać naprawdę dużo, ponieważ stał się on definitywnie moją ulubioną postacią w całym serialu. Nie mam absolutnie do czego się przeczepić, gdy tylko pojawiał się na ekranie, micha sama się cieszyła, a to wszystko dzięki znakomicie odegranym kwestią solo, jak i w duecie z Cavillem, chemia między tą dwójką jest wyraźnie widoczna, co jest jak najbardziej na plus. Na wyróżnienie zasługuje również Jodhi May wcielająca się w królową Calanthe, która jest jedną z nielicznych aktorów pokazujących emocje i jest w tym doskonała – gdy płacze, płaczesz z nią, gdy walczy, kibicujesz, chapeau bas.