W kolejnej części mangi Meison spotyka przybyszów z kosmosu, czyli Jumba i Plikli szukających uciekiniera. Wyczyścili mu oni pamięć o sobie oraz o Stichu, zmieniając go  znów w okrutnego i surowego wodza, który chce zaatakować zamek. Jednak nie na długo, ponieważ po powrocie do domu i spotkaniu małego tanuki, Yamato odzyskuje część wspomnień, a plany o podbiciu idą znów w zapomnienie. Oprócz tych wydarzeń czeka ich jeszcze spotkanie z duchem, wycieczka do mocno rozwiniętej wioski i ceremonia picia herbaty. Stich nauczy się kilku rzeczy, zaskakując tym wszystkich dookoła.

Historia staje się ciekawsza dzięki większej ilość postaci i wątków pojawiających się w tym tomie. Akcja nabiera rozpędu, a zakończenie wzbudza ciekawość, sugerując co ,może pojawić się w kolejnej części. Można zauważyć również rozwój charakterów, nie tylko uczącego się Sticha, ale także Meison jako wódz staje się bardziej wyrozumiałym i ciepłym człowiekiem, który zauważa, że władza i wygrywanie nie jest najważniejsze w życiu. Bardzo cenię zabieg, gdzie wśród gagów i komedii można zauważyć głębie oraz przekaz.

Tomik jest pełen humoru oraz zwrotów akcji. Tak jak poprzedni, czyta się go bardzo szybko i przyjemnie. Historia o samuraju i małym niebieskim stworzeniu nie jest może wybitnym dziełem o wielkich ambicjach, ale ma swój urok i dla fanów Disneya, jak i japońskiej twórczości to powiew świeżości i przyjemności. Potrafi rozbawić i zrelaksować czytelnika. Dalej podtrzymuję swoją opinię o tym, że ten komiks nadaje się dla każdego i w każdej kategorii wiekowej.

Jedyne utrapienie to fakt, że manga jest na jedno, może dwa podejścia, jest krótka i kiedy zamykamy tomik, to pozostaje dość długo czekać na następną część. Przerwa między premierami to około dwa miesiące.