Tak jak wspominałem, nie jest to żadna biografia, tylko mocno samoświadoma komedia, która komentuje życie Nicolasa Cage’a – z humorem, ale i z szacunkiem do aktora. Jest w niej cała masa nawiązań do życia i kariery Nicka, np.: łapanie się każdego projektu, nawet wątpliwej jakości, bo przecież granie to jego praca i trzeba czymś zarobić na życie i spłacić długi. Jednak bohater chce to zmienić i próbuje wymusić na jednym reżyserze rolę w produkcji, która ma odmienić jego los. W tym celu na ulicy daje popis swoich umiejętności. Czy wszystko, co właśnie napisałem, miało miejsce w prawdziwym życiu Cage’a? Nie wiem, choć się domyślam.

Duet Nick i Javi jest genialny. Czuć prawdziwą chemię między tą dwójką. Pedro Pascal wzbija się na wyżyny swoich komediowych umiejętności i świetnie wypada w roli szalonego milionera. Też miał większe pole do popisu, bo grał mocno przerysowaną postać.

Osobiście uważam, że Cage miał tutaj najmniej do zagrania. W końcu inni wcielają się dla celów filmu postaci, a on gra tak naprawdę tylko siebie. Przez to mam wrażenie, że wypada on słabiej niż reszta obsady.

Nie polecam oglądać zwiastunów przed seansem, bo są w nich pokazane prawie wszystkie najlepsze żarty i sceny. Nie znaczy to, że film nie potrafi zaskoczyć. Jeżeli ktoś zna odtwórcę głównej roli, to wyłapie całą masę smaczków i mrugnięć okiem, a to też fajna zabawa.