Postacie są dla mnie bezbarwne. Channing Tatum jest przystojnym, wyrzeźbionym mężczyzną, który ładnie i zmysłowo się porusza na ekranie, ale nie ma w jego charakterze nic więcej. Reid Carolin odpowiedzialny za scenariusz nie postarał się o rozwój swoich postaci – a szkoda, bo to właśnie on zna je wszystkie najlepiej – zwłaszcza Mike’a, który po raz trzeci musi spełniać czyjeś pragnienia i nie może robić tego czego naprawdę chce. Mam wrażenie, że aktor stracił serce do swojego bohatera. Salma Hayek jako Maxandra Mendoza jako jedyna, mam wrażenie, próbuje wykrzesać ze swojej milionerki jakąś głębię i ratować cały scenariusz. Natomiast chemia pomiędzy tą dwójką jest tak brutalnie naciągana, że nie wierzyłam w to co widzę, jak doszło do finałowej sceny. Przez cały czas pokładałam nadzieję, że to jedynie platoniczne uniesienie, przyjaźń z dodatkiem aniżeli gorące, romantyczne uczucia.

Reszta bohaterów, jacy pojawiają się w kadrze, robią za tło. Bardzo brakowało mi tego co dały mi dwie poprzednie odsłony. Ludzi z krwi i kości, którzy mają swoje historie, gdzie poznaję ich bliżej, jestem w stanie ich polubić. Liczyłam, że tancerze, których rekrutuje Mike, wniosą coś więcej do fabuły niż tylko powtarzalne choreografie.