Jeżeli to imię i nazwisko świta gdzieś w waszych głowach, to nie powinno to być szczególnie dziwne. To wspaniały kompozytor, który na swoim koncie ma ścieżki dźwiękowe do ogromnej ilości hitów. Od Iniemamocnych, przez Lost, aż po trylogię Spider-Mana w MCU, czy The Batman Matta Reevesa. Trzeba przyznać, że robi to wrażenie. Gracze również mogą kojarzyć muzykę Giacchino, chociażby z serii Medal of Honor.  Pomimo tych dokonań, to ten artysta zaimponował mi zupełnie czymś innym. Czym zapytacie? Tym, że został reżyserem pierwszego projektu z serii Marvel Studios prezentuje i moim zdaniem „dowiózł” najciekawszy film w MCU od lat!

Oczywiście trzeba też docenić innych twórców. Scenariuszem zajęli się Heather Quinn oraz Peter Cameron. Historia nie jest niczym, czego byśmy już nie znali, ale doskonale oddaje klimat starych horrorów. Gdyby nie jakość obrazu, to można by pomyśleć, że to jakiś niszowy thriller z początku poprzedniego wieku. Z powodu prostoty fabuły, ciężko było tutaj popełnić błędy, więc tutaj naprawdę nie ma się do czego przyczepić. Co chyba sami przyznacie, rzadko się zdarza w ostatnim czasie, jeżeli chodzi o MCU.

Aktorsko również nie mam do czego się przyczepić. Dobrą decyzją było zatrudnienie osób aktorskich, które nie są nazwiskami z pierwszych stron gazet, dzięki temu nikogo nie zaślepia sympatia i można docenić kunszt kreacji. Główne role Jacka Russella oraz Elsy Bloodstone odgrywają Gael Garcia Bernal oraz Laura Donnelly. Nie wiem, czy to ich uroda, czy czarno-biała stylistyka, ale patrząc na nich, człowiek ma wrażenie, że patrzy na dwudziestowiecznych artystów. Wisienką na torcie jest kreacja Harriet Sansom Harris (Verusa Bloodstone), która, kiedy tylko się odzywa, pozwala wczuć się jeszcze bardziej w klimat produkcji.