Poprzednia część „zostawiła” nas w tym samym miejscu, gdzie rozpoczyna się sequel, czyli w Japonii. Wydarzenia w filmie inspirowane są komiksami Chrisa Clermonta i Franka Millera, co bardzo ucieszyło Hugh Jackmana, który nie ukrywa swojej miłości do tej limitowanej serii.

Historia napisana przez scenarzystów jest przewidywalna, ale nie psuje to seansu. Niestety jest to po prostu kolejne luźne superbohaterskie kino na piątkowy wieczór. Moja sympatia do głównego aktora powoduje, że nie jestem w stu procentach obiektywny przy ocenianiu, aczkolwiek na pewne rzeczy (takie właśnie jak uproszczenia w fabule) ciężko jest nie zwrócić uwagi.

W otwierającej scenie Logan ratuje Ichirō Yashidę przed wybuchem bomby atomowej niedaleko Nagasaki. Przeszłość wraca do niego, kiedy jego spokojne życie pustelnika przerywa wizyta Yukio, informując go, że Yashida umiera na raka i chce spłacić swój dług wdzięczności. Tak naprawdę jednak ten chce uzyskać gen regeneracji od Wolverine’a. Oczywiście protagonista odmawia, jego „przyjaciel” umiera i zaczyna się jazda bez trzymanki.

Yakuza, ninja, pojedynki na katany i wszystko, czego dusza zapragnie. Sceny walk ogląda się przyjemnie, chociaż efekty specjalne czasami kłują w oczy. Piękne japońskie scenerie tylko dodają pozytywów warstwie wizualnej, podobnie jak Hugh Jackman w kąpieli. Nie brakuje również innych mutantów, jak chociażby Viper, która za pomocą swojego jadu robi prawdziwą papkę z przeciwników.

Nie będę tutaj dokładnie opisywał, jak dalej toczą się wydarzenia, bo nie chcę psuć Wam zabawy w „zgaduj-zgadula”. Jednakże tak jak napisałem wyżej, nie jest to nic odkrywczego, ale na szczęście podczas oglądania nasza dłoń nie wędruje prosto na czoło, jak w poprzedniej części.