Największym plusem, a zarazem i minusem omawianego tytułu jest sposób przedstawienia fabuły. Postaci, jak i wydarzenia przeplatają się ze sobą, wprowadzając przy tym nieznaczny chaos. Wszystko jest tutaj podane dość enigmatycznie i wyrywkowo, przez co pozostajemy ze sporą ilością niedopowiedzeń i sporym polem na własną interpretację – a to nie wszystkim musi przypaść do gustu. Przypomina to trochę psychodeliczny sen na jawie – i od razu skojarzyło mi się z grą LSD na PS1. Nie bez powodu, ponieważ oprawa graficzna wygląda ja żywcem wyciągnięta z produkcji low-poly na poczciwego Szaraka, co tylko dodaje jej dodatkowego, dziwnego, „kwaśnego” klimatu. Również dźwięk dodaje tutaj swoje trzy grosze. Kwestie dialogowe czy audycje radiowe, których przyjdzie nam posłuchać w trakcie nocnej przejażdżki autem, brzmią momentami jak zgliczowane, niewyraźne słowa, które co prawda brzmią znajomo, aczkolwiek na próżno w nich szukać realnych słów. Względem mechanik, nie ma tu niczego odkrywczego – eksplorujemy, prowadzimy samochód, wchodzimy w proste interakcje z otoczeniem, rozmawiamy z napotkanymi postaciami, czy jako ornitolog – robimy zdjęcia. Przyjdzie nam nawet raz skorzystać z rewolweru, ale okoliczności tego zajścia musicie już odkryć sami.