Opowieści o ojczyźnie to zbiór trzynastu opowiadań, które dzieją się w różnych miejscach i w różnym czasie. Część z nich jest mocno satyryczna, a niektóre wzbudzają w nas naprawdę dużą irytację. W porównaniu z Witajcie w Rosji mam wrażenie, że te opowiadania są dużo bardziej dosadne i sugestywne. Glukhovsky bezpośrednio i nie przebierając w słowach, krytykuje ówczesnego prezydenta Rosji, jak i całe środowisko wokół niego. Pisarz skupia się również na traumach i problemach, jakie obywatele rosyjscy w sobie skrywają. Dodatkowo koncentruje się, jak współcześnie są oni manipulowani, okłamywani i kontrolowani przez władze. 

Książka nie należy do pozycji łatwych. Zawarte w nich historie to niezwykle sugestywne alegorie. Lektura opowiadań wzbudza naprawdę wiele emocji. Opowiadania na przemian rozśmieszają, smucą i denerwują. Wszyscy co znają Dimitrija Glukhovsky’ego z pewnością wiedzą, że autor pod przykrywką fikcji manifestuje swoje poglądy. Warto również wspomnieć, że tym razem miałem odczucie, że czytam trochę innego Glukhovsky’ego. Oczywiście nie zabrakło wielu charakterystycznych elementów tego pisarza, jak surowy, wulgarny język oraz czarny humor. Nie wszystkie opowieści przypadły mi do gustu, ale większość z nich skradła moje serce i zmusiła do długich refleksji i rozmyślań na ich temat. 

Nie powinno oceniać się książki po okładce, ale tym razem zrobię wyjątek, gdyż już ona wysyła nasze myśli do tego pełnego absurdu i surowego świata. Ilustracja na niej jest bardzo wymowna i według mnie przyciąga wzrok. Przez co może zainteresować kogoś, który w ogóle fascynował się tym tematem.