Szczecin, przełom zimy i wiosny, a przy brzegu Odry zostaje znalezione ciało kobiety. Dochodzenie w tej sprawie przejmuje główna bohaterka – Katarzyna Zawieja (Katarzyna Wajda). Szybko okazuje się, że ofiara to córka prokuratora okręgowego, co nie ułatwia sprawy policjantom. Na dodatek wychodzi na jaw, że denatka tuż przed śmiercią urodziła dziecko. Trzydziestokilkuletnia aspirantka stawia sobie za priorytet, by odnaleźć noworodka. W śledztwie pomagają jej partnerzy: Krzysztof Trepa (Bartłomiej Kotschedoff) oraz Andrzej Radwan (Cezary Łukaszewicz). Tkwiąca jeszcze w żałobie po zmarłym mężu bohaterka mierzy się nie tylko z trudnym i zawiłym śledztwem, ale także z demonami przeszłości oraz trudami rodzicielstwa.

Sama fabuła jest napisana dobrze, a kryminalna zagadka nie taka oczywista jakby się na początku mogło wydawać. Fakt, że momentami można domyślić się pewnych rzeczy, tak zwroty akcji sprawiają, że serial nie staje się nudny i przewidywalny. W żadnym z sześciu odcinków twórcy nie zmuszają nas na zawieszanie się nad pewnymi wątkami, ponieważ sukcesywnie są wyjaśniane. W moim mniemaniu jest to duża zaleta, bo nie odnosiłam wrażenia przeciągania historii w nieskończoność. W trakcie seansu potrafi nawet dopaść syndrom kolejnego odcinka, chcąc dowiedzieć się, co wydarzyło się dalej. 

Odwilż nie wprowadza niczego nowego w tematyce seriali kryminalnych. Twórcom głównie zależało na tym, aby dać widzom angażującą, psychologiczną wręcz opowieść, której w polskiej kinematografii wciąż brakuje. Jest to uniwersalne dzieło dotykające nie tylko trudów śledztwa, ale także dramatu obyczajowego, który pokazuje ludzi walczących z traumami przeszłości.