Na temat fabuły nie będę się rozpisywał, bo każdy prawdopodobnie ją zna i nie została ona naruszona w najmniejszym stopniu, a jeśli jakimś cudem nie, to zachęcam do zapoznania się z nią. Jak zwykle jest prześmiewczo, zabawnie, wulgarnie i niepoprawnie politycznie. Szybko wyłapiemy nawiązania do innych, znanych dzieł popkultury, jak np. willa Ricardo Diaza łudząco podobna w środku do tej z filmu Scarface, czy też easter egg z piłą mechaniczną w zakrwawionej łazience, we wnętrzu jednego z budynków. Na tylu usprawnieniach poprzestano i bardzo dobrze. Implementację silnika z nowszych części, fotorealistyczne mody graficzne zostawmy moderom, pasjonatom i tym bardziej ciekawskim „co by było gdyby”. Tutaj trzeba było wyważyć każdą zmianę i sprawić by to, co zestarzało się najgorzej dostosować do dzisiejszych standardów. Obok grafiki musiało paść oczywiście na sterowanie, szczególnie w wersji na konsolach. Gaz i hamulec obsługujemy przy pomocy triggerów, a wybór broni i stacji radiowych za pomocą koła wyboru, jak to ma miejsce od czasów Red Dead Redemption. 

To by było wszystko, jeśli chodzi o zmiany. Według mnie idealnie wybrano elementy do poprawy, a te, które należało      zostawić nietknięte, zostawiono w spokoju. To nie miał być pełnoprawny remake, a wyważony remaster, który ponownie zabierze nas w nostalgiczną podróż do wirtualnego odpowiednika Miami i pozwoli nam poczuć tę samą frajdę co 20 lat temu.