Jestem pod ogromnym wrażeniem tego, jak wiernie, a jednocześnie trochę inaczej, opowiedziana jest fabuła w serialu (przynajmniej na tym etapie). Na początku śledzimy produkcję z perspektywy Sarah – córki Joela. Poznajemy ją, jej zwyczaje, okolice oraz sąsiadów. Cały czas w tle słyszymy, że coś się na świecie zaczyna dziać, pojawia się jakaś choroba, ale jednak najważniejsza jest Sarah i jej historia. Podoba mi się, jak umiejętnie twórcy budują poczucie zagrożenia. Dzięki temu, gdy nagle nadchodzi kulminacja odcinka i widzimy, co się dzieje, to naprawdę jest nam przykro, pomimo tego, że spędziliśmy z bohaterami tak niewiele czasu.

To, co w grze trwało parę chwil, w serialu jest rozbudowane i pogłębione. Poznajemy miasto, w którym żyje Joel. Dowiadujemy się, jak wygląda w nim hierarchia, kim są Świetliki, a także poznajemy Ellie. Po pierwszej scenie już wiedziałem, że Bella Ramsey idealnie pasuje do tej roli. Jedna scena mi wystarczyła i już zobaczyłem tą zadziorną i pyskatą dziewczynę.

Z drugiej strony, to, czego w grze było więcej, w tym odcinku jest skrócone do jednej sceny. Nie mamy całego długiego etapu skradankowego, gdzie bohaterowie muszą się chować za osłonami i unikać wzroku strażników. Chwila moment i docieramy do muru. Twórcy zdawali sobie sprawę, że nie jest to atrakcyjne do oglądania, bo to też nie jest ważna scena. O ile gameplayowo stanowiło to jakieś wyzwanie, tak w serialu widzimy – uniknęli wykrycia i lecimy dalej.

Osobiście uważam, że pierwszy epizod był troszkę za długi i moim zdaniem mógłby zostać podzielony na dwa osobne epizody, jednak rozumiem z czego to wynika – twórcy chcieli zarysować całą fabułą w pilocie – Adam Aleksandrowicz