Misje główne to święty graal wszystkich gier z gatunku survival horroru. W tym wypadku zakończenie przygody może okazać się różne za sprawą moralnych wyborów towarzyszących Artemowi na każdym kroku. Oprócz głównego wątku Metro: Exodus oferuje rozmaite misje poboczne, na które natrafiamy poprzez odkrywanie nowych zakątków terenu bądź od przypadkowych bohaterów tego tajemniczego świata. Za ich wykonanie otrzymujemy cenne nagrody, do których można zaliczyć m.in zapasy. Konstruktywny wymiar produkcji bazuje przede wszystkim na wcześniej zakodowanym scenariuszu. Wiele elementów, chociażby związanych z ekwipunkiem uzależnione jest od postępu eksploracji, natomiast pod kątem fabularnym zauważalna jest precyzyjnie zaplanowana kolejność zdarzeń. Niestety, ma to także swoje, w moim odczuciu negatywne konsekwencje w postaci braku możliwości swobodnego poruszania się między wcześniejszymi rozdziałami historii. Powrót do poprzednich wydarzeń skutkuje trwałym usunięciem późniejszych zapisów, co jak nietrudno się domyśleć, nie jednego nieświadomego gracza doprowadziło do postapokaliptycznej furii.

    Klimat niewątpliwie wzbogacony został za sprawą pełnego cyklu dobowego czy zmieniających się pór roku, jednak największym ,,winowajcą’’ tego stanu rzeczy jest aspekt graficzny. Idealny balans kontrastu, kojące oczy naświetlenie oraz piękna głębia uzyskana za sprawą ray tracingu, tworzą obraz jednej z najładniejszych gier na rynku ostatnich lat. Na duży plus można zaliczyć również zmiany w systemie uzbrojenia, które w pełni możemy dostosować do swoich upodobań, zarówno pod kątem doboru broni, jak i jej modyfikacji. Twórcy ze studia 4A Games pokusili się także o dodanie licznika Geigera, który mierzy skalę promieniowania na danym obszarze. Niestety produkcja nie ustrzegła się zauważalnych błędów w postaci m.in przenikania tekstur, glitchy czy niedopracowanych animacji twarzy.