GRAPODPADA

Zacznijmy sobie od negatywnych stron tego dzieła. To, co mnie najbardziej zabolało, to spłycenie lub wyzbycie się całkowicie charakteru niektórych postaci, a mowa tu o Annette Birkim, Sherry Birkim, Weskerze i Leonie. Z pierwszej zrobiono zwykłą żonę, wystraszoną wydarzeniami dziejącymi się wokól, miałką i nijaką, gdzie w drugiej części gry była jedną z ważniejszych fabularnie osób, naukowcem Umbrelli. Sherry jest chyba dla samego bycia, Wesker nie jest już zimnym, bezwzględnym, wyrachowanym badassem, a zagubionym nieco kolesiem, który chce się dorobić kasy, robiąc machlojki na boku. No i Leon, nieszczęsny Leon, który nie ma lekko z fanbasem od pierwszych zapowiedzi. Abstrahując już od wielkiego bicia piany o jego wygląd, co wydaje mi się totalnie niepotrzebne i zwyczajnie bezsensowne, to mam jedno, lecz bardzo spore „ale”. Ja rozumiem, że to pierwszy dzień w nowej robocie, że jest świeżakiem na komisariacie, nie ogarnia zbytnio, co się dzieje, ale odnoszę wrażenie, że ogólnie chłop mało co ogarnia. Z niezrozumiałych względów, postanowiono zrobić z niego totalną fajtłapę i śmieszka. Brakowało, tylko żeby rzucał zombiakom pod nogi skórki po bananach, samemu się na nich ślizgając. Niezrozumiała dla mnie decyzja, tym bardziej że przez całą grową dwójkę mogliśmy powoli obserwować jego przemianę w osobę, którą znamy z czwartej, czy szóstej części. Cóż, według zapewnień reżysera, jeśli powstanie kontynuacja, to wtedy będziemy świadkami tej metamorfozy. Szkoda tylko, że w film nie daje nam żadnych (no, ewentualnie może poza finałem) podstaw, aby w przyszłości tak poprowadzić, postać. Nieco pokpiono też wątek Lisy Trevor, która posiada bardzo głęboką i tragiczną historię. Tutaj, sprowadzono ją bardziej do roli ciekawostki i ukazania niecnych działań korporacji Umbrella. Ot, pojawia się i znika.

Ewidentnie zabrakło też wielu innych, kultowych już postaci. Gdzie jest Hunk (chociaż o to można się ewentualnie kłócić), gdzie Barry Burton, Rebecca Chambers, Kendo? I przede wszystkim, gdzie jest Tofu?! Dobra, z tym ostatnim to oczywiście żartuję, aczkolwiek brak wyżej wymienionych bohaterów mocno zaboli fanów. Nie wspominając już o przeciwnikach takich jak Mr X czy Nemesis. A skoro już o Nemku mowa – dlaczego o nim wspominam. Ano dlatego, że zastanawia mnie jedna rzecz: skoro pokuszono się o połączenie dwóch pierwszych części w jedno, to dlaczego nie dorzucono również trójki? W końcu jej akcja toczy się równolegle z Resident Evil 2.

Niestety, brak wyżej wymienionych osób czy maszkar wiąże się dość poważnymi zmianami fabularnymi, które mogą okazać się dość ciężkie do przełknięcia dla zatwardziałych fanów serii. Z drugiej jednak strony, taka była wizja reżysera, i co warto zaznaczyć raz jeszcze – jest to alternatywna historia bazująca na fabularnym szkielecie znanym z gier. Poza tym, gdyby film miał zawierać te same wątki, to trwałby pewnie tyle, co Szatańskie Tango, a tego nawet hardcorowi kinomaniacy by nie znieśli. Nie zmienia to faktu, że z dodatkowe 20-30 minut by się jeszcze przydało, bo pod koniec film leci z historią już na złamanie karku. Może jednak nie warto było łączyć tych dwóch opowieści?